Door: Ria Poulsen
De Spaanse kunstenaar en architect Cesar Manrique van Lanzarote op de Canarische eilanden zal bij velen niet bekend zijn. Het wordt tijd dat dit verandert, want Manrique heeft met zijn natuurlijke kunstwerken een belangrijke stempel op het Spaanse eiland gedrukt. Een stempel van duurzaam toerisme, waarbij kunst en natuur met elkaar versmelten.
Op deze pagina vertel ik je meer over Cesar Manrique en zijn werken op Lanzarote en andere Canarische eilanden.
Het Canarische eiland Lanzarote is de thuishaven van de Spaanse kunstenaar en architect César Manrique!
Manrique wordt in 1919 geboren op Lanzarote, studeert in Madrid en woont jarenlang in New York. Om als veertiger terug te keren naar zijn geboorte eiland in de Atlantische Oceaan.
Hij is schilder, beeldhouwer en architect in één. Op een prachtige manier weet hij kunst en natuur met elkaar te verbinden en creëert hij een schitterende vorm van duurzaam toerisme.
Niet voor niets krijgt hij in 1978 de World Prize voor ecologie en toerisme...
Een van Marique’s werken op dit vulkaaneiland in de Atlantische Oceaan zijn het auditorium, de palmentuin en het kunstmatige meer bij de Jameos del Agua grot. Het zijn allemaal bouwwerken die zo aansluiten bij de natuur op Lanzarote, dat je bijna niet kunt zien dat ze door een menselijke hand gecreëerd zijn.
Andere werken van Cesar Manrique op Lanzarote zijn de cactus tuin, de Mirador del Rio, het Kasteel van San José, het Casa-Museo del Campesino (=huis van de boer) en het El Diablo Restaurant.
En natuurlijk het vroegere woonhuis van Manrique waarin tegenwoordig de Stichting van César Manrique gevestigd is en dat open is voor publiek.
Ook op andere Canarische eilanden zijn bovendien werken van Cesar Manrique uit Lanzarote te zien.
Op Tenerife heeft de Canarische kunstenaar het Maritiem park en het Martiánez meer ontworpen, op Fuerteventura de Mirador de Morro Velosa, op La Gomera de Mirador del Palmarejo en op El Hierro de Mirador de La Peña.
Stuk voor stuk zijn het natuurlijke bouwwerken die naadloos aansluiten op het omliggende natuurlijke landschap.
Foto's: Fundación Cesar Manrique